ΠΑΤΑΤΑ: ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Η μικρή διαθεματική μας δρασητριότητα με θέμα την πατάτα συνεχίζεται.  Σήμερα είδαμε γιατί η πατάτα θεωρείται, από  πολλά χρόνια πριν αλλά και σήμερα, το φαγητό των φτωχών.

Η πιο διασκεδαστική δραστηριότητα της σημερινής μας ημέρας ήταν το φύτεμα.  Φυτέψαμε πατάτες που είχαν φύτρο (μικρά κομμάτια που είχαμε κρατήσει από τα τυπώματα της πατάτας που είχαμε κάνει σε προηγούμενη δραστηριότητα). Λέρωσαν τα χεράκια τους με το χώμα, το απόλαυσαν και αδημονούν τώρα για το πότε οι πατατούλες τους  θα βλαστήσουν.  

 

 

Μελετήσαμε  τον πολύ γνωστό πίνακα του Βαν Γκογκ "Οι πατατοφάγοι". Τα παιδιά έκαναν τις παρατητρήσεις τους: Κουρασμένα πρόσωπα, φτωχοί άνθρωποι. Στην ερώτηση  από πού το καταλαβαίνουμε μια απάντηση ήταν εκπληκτική: "Μοιράζονται το φαγητό". 
- Μόνο οι φτωχοί μοιράζονται το φαγητό; 
- Καμιά φορά και οι πλούσιοι, αλλά άμα έχεις κάτι λίγο είναι εύκολο να το μοιραστείς, άμα έχεις πολύ θέλεις να το έχεις όλο μόνος σου"!!
Άλλη απάντηση: "Τρώνε σκέτες πατάτες χωρίς μπριζολίτσα".

Τα παιδιά μαθαίνουν την άποψη του ίδιου του ζωγράφου για τον πίνακά του: 

“Θέλησα να προσπαθήσω ευσυνείδητα ν’ αποδώσω και γω την εντύπωση, πως αυτοί οι άνθρωποι, που κάτω από τη λάμπα, τρώνε τις πατάτες τους με τα χέρια, που τα χώνουν μέσα στο πιάτο, δούλεψαν μ’ αυτά και τη γη και πως ο πίνακάς μου εξυμνεί τη χειρωνακτική δουλειά και την τροφή που κέρδισαν οι ίδιοι τόσο τίμια”.

 (Βαν Γκογκ, Γράμματα στον αδερφό του Θεόδωρο, εκδόσεις Γκοβόστη)

 "Είναι κουρασμένοι επειδή φύτευαν όλη τη μέρα πατάτες. 
"Αυτό είναι πολύ κουραστικό. Ο παππούς μου άμα σκάψει μια ώφρα μετά κοιμάται όλο το μεσημέρι"! 
- Από πού το καταλαβαίνουμε ότι έσκαβαν όλη τη μέρα; 
"Μα αφού είναι νύχτα τώρα που τρώνε, έχουν μόνο αυτή τη λάμπα να τους φωτίζει." 
 Ο πίνακας δείχνει σημερινούς ανθρώπους;
 "Όχι είναι από τα πολύ παλιά χρόνια. Οι γυναίκες φοράνε μακριά φουστάνια και όλοι φοράνε καπέλα και οι γυναίκες φοράνε μαντίλια στο κεφάλι."
 Άρα στα πολύ παλιά χρόνια οι φτωχοί έτρωγαν σκέτες πατάτες χωρίς μπριζολίτσα. 
"Ε, ναι".

Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε το πολύ γνωστό στιγμιότυπο από την ταινία "Μοντέρνα Σταχτοπούτα". 

 

Ο στόχος, όπως και παραπάνω με τον πίνακα, ήταν βιωματικός. Τα παιδιά με μεγάλο ενδιαφέρον το παρακολούθησαν και έκαναν τις παρατηρήσεις τους: ασπρόμαυρη ταινία - παλιότερη εποχή, (αλλά όχι τόσο παλιά σαν του πίνακα) φτωχικό σπίτι - φτωχικά ρούχα - φτωχικό φαγητό (μόνο πατάτες τηγανητές χωρίς μπριζολίτσα ή μπιφτεκάκι ή κοτοπουλάκι - τα υποκοριστικά είναι των παιδιών). Στη συνέχεια συζητήσαμε για το τι θα θέλανε να φάνε τα παιδιά, αν είχαν περισσότερα χρήματα (μακαρόνια με κιμά, μαρμελάδα βερίκοκο, ζαμπόν). 

Με αφορμή την ενότητα των μαθηματικών (Σύγκριοη - εκτίμηση ποσοτήτων) συγκρίναμε τις τιμές (με σημερινά δεδομένα)  των τροφίμων που ανέφεραν τα παιδιά στην ταινία με τις πατάτες. Διαπιστώσαμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις οι πατάτες είναι πιο φτηνές. Οδηγήθηκαν μόνα τους στο συμπέρασμα ότι και σήμερα οι πατάτες είναι το φαγητό των φτωχών. Αλλά ότι πιστεύουν πως και κανένας - ούτε φτωχός ούτε πλούσιος ούτε λίγο φτωχός ούτε λίγο πλούσιος - δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια μερίδα πατάτες τηγανιτές! Ένας ύμνος λοιπόν τους αξίζει!

«Το εμβατήριο της τηγανητής πατάτας»

Οι κίνδυνοι μεγάλοι ,
πολλές οι απειλές,
για να βρούμε τις πατάτες
τις τηγανητές!

Χώμα δε βλέπω πουθενά,
λάδι ούτε στάλα!
Μας λείπουν οι πατάτες
και τα υλικά τα άλλα!

Κι όμως έχουμε κουράγιο,
λιγούρα και ελπίδα
ότι κάποτε θα φάμε
τη διπλή μερίδα!

Εμπρός, λοιπόν, εμπρός!
Πάμε! Πάμε! Πάμε!
Έφτασε ο καιρός
πατάτες για να φάμε!

Κι αν προλάβετε, παιδιά,
στο διάλειμμα κρυφά
φάτε γρήγορα κι εσείς
μια μεγάλη τηγανιά!

(Από το θεατρικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά "Οι ιππότες της τηγανιτής πατάτας")